Maniów | |
NA SZLAKU DROGI KARPACKIEJ
Na wschód od Woli Michowej, przy drodze do Cisnej położona jest niewielka dziś osada leśna Maniów.
Szerokość geograficzna 4913\'17.9''N Długość geograficzna 2211\'52''E
Przywilej lokacji na prawie wołoskim a co za tym idzie 24 letnią wolniznę wydał dla Maniowa starosta sanocki Sebastian Lubomirski w 1554 roku, lecz pierwsi osadnicy rozpoczęli tu karczunek już w 1551 roku. W 1657 roku Jerzy Rakoczy najeżdżając na wieś spustoszył ją i wyludnił. W XIX wieku jak w większości podobnych Bieszczadzkich miejscowości znajdował się tutaj folwark , młyn oraz cerkiew.Mieszkańcy utrzymywali się głównie z pracy w lesie.W okresie międzywojennym w 76 gospodarstwach mieszkało około 450 osób. Po okresie potyczek z oddziałami UPA i późniejszej akcji wysiedleńczej wieś ta podobnie jak wiele innych w Bieszczadach przestała istnieć. Pamięć o tamtym okresie zachowała jedynie murowana kapliczka przy drodze do Żubraczego i 9 nagrobków na przycerkiewnym cmentarzu. Po drwnianej cerkwi pw. św. Mikołaja z 1841 roku i zniszczonej po 1944 pozostała jedynie podmurówka. Dzisiejszy Maniów to kilkanaście domów i 14 rodzin oraz kilka połemkowskich chyży.
ŹRÓDŁO : Urząd Gminy Komańcza OPRAC : Grzegorz Dereń / ZETO-RZESZÓW
|
Opracował: | Grzegorz Dereńprzewodnik beskidzki tel. 510068379 |